Wyjeżdżając po rozdaniu nagród, około godziny 17:00, ze słonecznej austriackiej miejscowości, jedyną rzeczą która mogła nas martwić było mega zakurzenie naszych lans-dolnośląskich felg. Sprawa o tyle ważna, że bez owych w stanie błyszczącym, nici z podrywu dziewczyn na McDonaldsie. Przełknęliśmy to jakoś jednak i ruszyliśmy w ponad 600km trasę na Wrocław. Przebiegała ona dość sprawnie, zaś popisy nawigatorskie Poochiniego, który tylko przy użyciu mapy europy (!) wyprowadził nas z Austrii, przerastały moje najśmielsze oczekiwania. Postanowiliśmy zresztą, że następnym razem jedziemy z globusem, co by utrudnić trochę wyjazd. W każdym razie, wszystko było w porządku, dopóki na pulpicie naszej rajdowej furmanki nie zapaliła się kontrolka "z akumulatorkiem". Szybki telefon do ojca-mechanika i tylko jedna opcja: jedźcie jak najdalej się da...

Okazało się, że wysiadł alternator i straciliśmy ładowanie. Muzyka została szybko zgaszona, klima zresztą też, co przy 30stopniowym upale jest nie lada poświęceniem, i ruszyliśmy na podój Czech. Około godziny 23:30 zgasły nam wszystkie światła i kontrolki wewnętrzne auta. Było to na tyle nieprzyjemne, że - wyżej wychwalany - Poochini musiał przyświecać sobie telefonem komórkowym mapę, co w rezultacie pozwoliło nam pozwiedzać kilka czeskich polnych ścieżek. Błądząć tak po omacku po dziurawych drogach naszych południowych sąsiadów, wycierajać ciągle parującą przednią szybę bluzą Manhatana i obstawiając w którą stronę będzie następny zakręt, mieliśmy nadwyraz dobre humory. 

Pogorszyły się one, kiedy auto zgasło nam w środku lasu, pod górkę i na wejściu w zakręt. Najśmieszniejsze było to, że wyładowaliśmy tak baterię, iż nie działały światła awaryjne. Szybka akcja - Poochini wyleciał z trójkątem i machał jak opętany najeżdżającym ciężarówką, że bliżej niezidentyfikowany obiekt zjeżdża właśnię z górki bez oświetlenia. Manhatan wziął się za kierowanie mnie na oślep, ja zaś bez żadnych wspomagań walczyłem z linią środkową jezdni, a rowem melioracyjnym. Było młodzieżowo, choć pędzące z naprzeciwka 9. tonowce, mrugające drogowymi światłami prosto w moje oczy, przyprawiały o gęsią skórkę. 

Trzy godziny później, stojąc w zapyziałej czeskiej wsi, o jeszcze bardziej "wsiowej" nazwy, której powtórzyć się nie da, dotarła do nas pomoc. Wrzucenie nowego akumulatora i kilkadziesiąt minut później byliśmy już w domu - okazało się, że stanęliśmy dosłownie kilkanaście kilometrów pod granicą. 

Wszystko dobrze się skończyło, a wniosek może być tylko jeden - na akumulatorze bez ładowania można zrobić 310,5km :).