Nie wiem jak Wy, ale osobiście zwróciłem uwagę na to jak, wraz z większą dostępnością jednośladów w Polsce, wzrosła liczba „buraków” posiadających motocykle. Używam tego kolokwialnego określenia jako zastępstwo dla dużo mocniejszych – notabene, lepiej pasujących. Zostanę przy sprzętach offroadowych, choć tyczy się to całego rynku.

Na chwilę obecną zakup motocykla cross/enduro to pestka. Ceny są niskie, wybór ogromny, a dostępność części i akcesoriów coraz to większa (chociażby poprzez Internet). Coraz bardzie popularne stały się motocykle terenowe, głównie jako forma rekreacji. Niestety, w moim przekonaniu w dużej mierze z braku tradycji w sporcie motocyklowym, sprzęty coraz częściej kupują osoby … powiedzmy, niewychowane motocyklowo. Bo jak inaczej nazwać jednostki, które jeżdżą po Parkach Narodowych, zasianych polach uprawnych, a i nawet parkach w miastach. Kiedyś był pomysł, żeby perswadować ludziom spoza branży motocyklowej, że to tylko „czarne owce”. Czy teraz by to przeszło, jeżeli natężenie pustostanów przekracza jakiekolwiek normy?

Za przykład tego typu zachowania, niech posłuży podejście wielu offroadowych motocyklistów do płacenia za korzystanie z toru. Koszt takiej przyjemności to 15-30zł/dzień (od motocykla). Dużo? Okazuje się jednak, że jest to suma nie do przeskoczenia. Większość riderów żyjących w okolicy toru, uznaje go za swoją własność – oczywiście, nie mając żadnego wkładu w prace przy obiekcie itp. itd. Poproszeni o zapłatę, cóż, „oni nie jeździli, tylko tu siedzą”. To tak jakby siedzieć przy basenie w slipkach, będąc mokrym, i mówić, że tylko się tu siedzi.

Skąd jednak początkujący szoferzy mają brać przykład? Skąd, jeśli ex-zawodnik Mistrzostw Polski Enduro organizuje zgrupowanie, bez porozumienia z właścicielem klubu, przy pozamykanych szlabanach, a upomniany, praktycznie doprowadza do bijatyki, rzucając mięsem w starszego od siebie co najmniej o połowę Prezesa Klubu. No, w tym przypadku wiązało się to raczej z tym, że kompletny brak wychowania pokazał także ojciec wspomnianego – a jak wiadomo, jaki ojciec taki syn. Chodzi jednak o to, że osoby, które powinny dawać przykład, dają, ale raczej przykład postępującego upośledzenia wstecznego i totalnego buractwa.

Nie da się ukryć, że żyjemy w kraju roszczeń. Górnikom się należy, stoczniowcom się należy, wszystkim się należy! Nowej generacji motocyklistów też się należy, choć sam nie wiem co. Na wychowywanie to już raczej za późno. Karać też nie można, bo się będą zrzeszać i Bóg wie co jeszcze. No ale, przeżywamy to, co cywilizowana część Europy przeżywała jakieś 20 lat temu, więc może przyjdzie jeszcze na nas czas. Choć wątpię, żeby buractwu można było inaczej zaradzić, niż dobrym spartańskim zrzutem ze skały ;).